Bağlama

Bağlama ya da Saz Türk Halk Müziğinde yaygın olarak kullanılan telli bir çalgı türüdür.

Yörelere ve boyutlarına göre değişik isimlerle tanınır; kopuz, cura, saz, çöğür, dombra, ikitelli, tanbura v.b.

Kullanılan tekniğe göre mızrap veya parmaklar ile çalınır. Parmaklarla çalma tekniğine şelpe ve dövme denir. Genellikle altta iki çelik ile bir sırma bam, ortada iki çelik ve üstte bir çelik ile bir sırma bam teli olmak üzere toplam 7 tellidir.
Konu başlıkları
[gizle]

* 1 Bağlama ailesi
* 2 Elektro bağlama
* 3 Bağlama düzenleri (Akortlar)
* 4 Bağlama Metodları
* 5 Bağlantılar

Bağlama ailesi [değiştir]

Ana madde: Bağlama ailesi

Bağlama, kullanım amaçlarına göre farklı tür ve boylarda çalınmaktadır. Günümüzde genellikle aşağıdaki türlerle tanınır.

* Cura (en küçük boy)
* Çöğür (kısa kol bağlama)
* Tanbura (uzun kol bağlama)
* Divan sazı (büyük boy bağlama)
* Meydan sazı (en büyük boy bağlama, nesli tükenmek üzere)
* Elektro bağlama (gitar manyetikleri ile donatılmış bağlama)


Elektro bağlama [değiştir]

Ana madde: Elektro bağlama

1960´larin sonuna dogru, bağlamanın sesini müzik yapilan mekânlarda daha çok duyurmak ve rock müziğinde de kullanabilmek için elektro bağlama Yavuz Top tarafından icat edildi. Elektro bağlamalar, bağlamanın yapısal özellikleri korunarak, içine yerleştirilen elektro gitar manyetikleriyle üretildi.

Bağlama düzenleri (Akortlar) [değiştir]

Halk müziğinde çoğunlukla karşılaşılan düzenler şunladır: (Parantez içindekiler, üst, orta ve alt tellerin çekilmesi gereken seslerdir).

* Bağlama düzeni (La, Sol, Re)
* Bozuk düzen, kara düzen (Sol, Re, La)
* Misket düzeni (Fa#, Re, La)
* Fa müstezat düzeni (Fa, Re, La)
* Abdal düzeni (La, La, Sol)
* Zurna düzeni (Re, Re, La)
* Do müstezat düzeni (Sol, Do, La)

Bağlama Metodları [değiştir]

Porte üzerindeki 1’inci çizgi (Mİ) 2’nci çizgi (SOL) 3’üncü çizgi (Sİ) 4’üncü çizgi (RE) 5’inci çizgi (FA) dır. Çizginin ara boşlukları 1’inci aralık (FA) 2’nci aralık (LA) 3’üncü aralık (DO) 4’üncü aralık (Mİ) dir.